Müfessirlerin bazıları Beytü’l-Ma’mûru Kâbe olarak da tefsir ederler (Muhammed et-Tefsîrî, Tefsîr-i Tibyan Tercemesi İstanbul 1307, IV,180; İ.H. Bursevî, IV,123; Yazır, VI, 4551; el-Beydâvî, IV, 467).
Bir yerin bakımlı ve ma’mûr oluşu, meskûn olması, ziyaretçilerinin çok olması ve güzel bakılması ile olur. Kâbe’nin ma’mûr oluşu ise her sene binlerce hacının ziyareti iledir. “Allah onu her sene altı yüz bin kişi ile ma’mûr kılar, eğer insanlar ondan eksik olursa melâike ile doldurur denilmiştir” (M. Hamdi Yazır, VI, 4551 ).
Mirac’la ilgili meşhûr hadiste Beytü’l-Mamur’dan da bahsedilir:
“Sonra bana Beytü’l-Ma’mûr gösterildi. Orayı her gün yetmiş bin melek ziyarete gidiyor. ” (Buhârî, Bed’u’l-Halk, 6).
Müfessirler, Beytü’l-Ma’mûru, tasavvufî bir anlatımla “müminin kalbi” olarak da tefsir edip; bayındır ve bakımlı oluşunu marifet ve ihlâsla açıklarlar (el-Beydâvî, IV,123; Muhammed et-Tefsîrî, IV,180; Bursevî, IV,123; M. Hamdi Yazır, VI, 4551).
Tertip ve düzeni Fîrûzâbâdî’ye isnad edilen İbn Abbâs tefsirinde ise Beytü’l-Ma’mûru Âdem Aleyhisselâm’ın bina ettiği ve Tufân’dan sonra altıncı kat gökyüzüne çıkarıldığı belirtilir. (el-Firûzâbâdî, Tenvîru’l-Mikyâs Min Tefsîr-i İbn-i Abbâs, Mısır 1316, 329).
KAYNAK : Ş.ANSİKLOPEDİSİ
