Tenvin veya sakin nun’dan sonra be gelirse, be’den önce gelen tenvinin nun’u veya sakin nun’u, halis sakin mim’e çevirerek, hasıl olan mim’i gunneli okumaya iglâb denir. Hükmü: vaciptir. Miktarı: Bir buçuk eliftir:
Sakin nun’un iglâbı; sakin nun’un tamamen kaybolup sakin mim’e çevrilmesi şeklinde, tenvinin iğlâbı ise; tenvinin tek harekeye düşüp ondan bedel sakin bir mim’in gelmesi şeklinde olur.
İHFA
Tenvin veya sakin nun’dan sonra ihfâ harflerinden biri gelirse, tenvin’in veya sakin nun’un gunnesinin bir miktar tutularak (nun üzerinde yoğunlaşarak) okunmasına ihfâ denir. İhfa yaparken; dil, asla bir yere değdirilmeyip başta olmalı ve dil ile asla amel edilmemeli, gunneyi genizden sıkmayarak ve dağıtmayarak çıkarmalıdır. İhfa; izhar ile idğam arası bir haldır. Nun sesi hafif gunne ile genizden ağza verilir. Fakat ne gunnede olduğu gibi ses genizde tutulur, ne de izharda olduğu gibi harfler ayrı ayrı okunur. Miktarı: Bir buçuk eliftir. Hükmü: Tahrimen (harama yakın) mekruhtur. İhfâ harfleri, şu beytin ilk harflerinden oluşan on beş harftir:
İzhar, iki harfin arasını birbirinden ayırıp açarak, idgamsız, ihfasız, ve iklabsız olarak açıkça ve kuvvetlice okumaya denir. Tenvin veya sakin nun’dan sonra izhar harflerinden biri gelirse, izhar olur. Hükmü: vaciptir. İzhar harfleri, şu beytin ilk harflerinden oluşan altı harftir:
