غَدْوَةٌ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَوْ رَوْحَةٌ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا
“Öğleden önce ya da öğleden sonra bir kerecik olsun Allah yolunda yola çıkış, dünya ve dünyanın içindeki herşeyden daha değerlidir”[8]
Suyûtî (ö. 911/1505) “el-Ezhâr” adlı kitabının ‘Kitâbu’l-Edeb’ (=Edeb Bölümü’n) de bu hadisi şu yollardan getirmiştir:
1. Enes
2. Ebu Eyyûb
3. Sehl b. Sa’d
4. Abdullah ibn Abbâs
5. Ebu Hureyre
6. Muâviye b. Hudeyc
7. Abdullah ibnü’z-Zübeyr
8. İmrân b. Husayn
Toplam, 8 kişi.
(Derim ki:) Bu hadis, şu yollradan da gelmiştir:
9. Süfyân ibn Vehb el-Havlânî ve daha bir çokları
(Münâvî) “Teysîr” ile “Feyzu’l-Kadîr”de Suyûtî’den naklen bu hadisin mütevatir olduğunu söylemiştir.
[8] Hadisin metninde geçen “gadve” kelimesi, gündüzün balangıcından öğle vaktine kadar evden çıkmayı ifade eder. “Ravhe” ise, öğle vaktinden güneşin batımına kadar ki zaman içinde evden çıkmayı ifade eder.
O halde gündüzün hangi saatinde olursa olsun Allah’ın rızasını güden bir çıkış, dünya ve içindekilerden daha değerli olmaktadır. Herhangi bir dünyalığa olan meyil sebebiyle cihaddan geri kalan kime, öylesine değersiz bir şey yüzünden öyle değerli bir şey kaybediyor ki, bu, akla ve vicdana sığmamaktadır. Çünkü kocaman dünya, cennetten kazanılacak kamçı kadar yere değmemektedir.
Konu ile ilgili hadisler için b.k.z: Buhârî, Cihad 5, 6, 73; Müslim, İmaret 112 (1880), 114 (1882), 115 (1883); Tirmizî, Cihad 17 (1648, 1649, 1651); Nesâî, Cihad 11, 12; İbn Mâce, Cihad 2 (2755- 2757); Müsned: 1/256, 3/132, 141, 153, 157, 207, 264, 4/168, 433, 5/335, 337, 339, 6/401; Bezzâr, Keşfu’l-Estâr, 2/261; Taberânî; Ebu Ya’lâ
